Klein Curaçao

Richting Klein Curaçao 

Om half 2 moesten wij ons verzamelen bij The Cove Beach. Hiervoor was het hele huis dik in de stress en zenuwachtig. Wat moesten wij nou eigenlijk allemaal meenemen naar een onbewoond eiland? Iedereen kocht alles nog snel last minute in: van zakken chips, toiletpapier, luchtkussens en alcohol. Eenmaal aangekomen bij The Cove, moesten wij nog een uur lang wachten. Gelukkig kenden wij de organisatoren van het hele gebeuren, dus mocht ons huis met de eerste boot mee. De tweede boot zou al snel achter ons aan gaan zeiden ze. Het waaide hard, de golven waren hoog en je vloog soms letterlijk door de boot heen. De mensen die zeeziek zijn hadden het erg zwaar en moesten dit ongeveer 2,5 uur volhouden. Terwijl beneden een paar mensen de vissen aan het voeren waren, zaten er een handje vol mensen boven te chillen. Eenmaal aangekomen bij Klein Curaçao rond 17:00 uur, kwamen we al de eerste obstakel tegen. Hoe kwamen we ooit met al onze spullen aan op het eiland? De boot kon ons niet aan land brengen, dus moesten we maar zwemmen volgens de bemanning van de boot. "En onze spullen dan?!" zeiden we. Dat werd 1 voor 1 naar het eiland gebracht met een kano.... Mensen begonnen al in het water te springen en begonnen te zwemmen. Ik bleef met een paar anderen nog even achter. Wij zeiden tegen elkaar dat wij toch niet dat pokke eind gaan zwemmen, het super koud hebben en ons niet kunnen drogen omdat het wel een uur duurt voordat al onze spullen op het eiland gepeddeld zijn?!. Gelukkig vond de bemanning dit ook niet kunnen, dus hebben zij een ander bedrijf voor ons geregeld dat een grote rubberboot had met een motor. Terwijl anderen nog aan het zwemmen waren, konden wij instappen op de boot met onze spullen. Hopi Bon. 

Op Klein Curaçao

Eenmaal aangekomen op het eiland begonnen wij alvast een goed plekje te claimen voor het slapen gaan. Na een beetje rondgelopen te hebben besloten we om in een hoog hutje te gaan slapen. Nadat iedereen van ons gesetteld was gingen wij het eiland verkennen. Wij liepen naar het verlaten vuurtoren toe en een paar anderen liepen door naar het gestrande schip. Nadat de verplichte foto's gemaakt waren liepen wij alvast terug naar het strand. Twee van de organisatoren waren al aanwezig en hadden niet zo'n goed bericht. De tweede, derde en vierde boot die zouden komen hebben flinke vertraging gekregen, omdat er een boot kapot was. Het werd nog spannend of er überhaupt nog wel een boot zou komen. Daar stonden we dan.... we hadden geen eten, er was geen DJ, er was geen drinken, er was geen licht en we hadden geen bereik. Het enige wat wij konden doen was wachten. Iedereen begon maar wat heen en weer te lopen, anderen gingen alvast in bed liggen en ik begon met een paar jongens een kampvuurtje te maken. Nadat het kampvuurtje aan was, wisten wij nog steeds niet waar wij aan toe waren. Kwam de boot nog wel? Op een gegeven moment vroeg ik mezelf echt af waar ik aan begonnen was, dus besloot ik maar naar ons hutje te gaan en begon ik een beetje te staren naar de zee in de hoop dat ik licht zag van de boten. Maar nee, je zag alleen maar duisternis. Na een kwartiertje ging ik weer naar beneden. Omdat er al wel muziekboxen klaar stonden en een microfoon, probeerden een paar mensen de microfoon te gebruiken om het muziek van hun mobieltjes te versterken. En daar was eindelijk na een paar uur wat geluid! Iedereen was super blij en er werden een hoop foute hits afgespeeld. Eindelijk was iedereen weer aan het lachen en stonden er een hoop te dansen. Rond 22:30 uur had iemand even bereik en had gelijk goed nieuws: de andere boten kwamen over een uur aan! Wat waren wij blij en opgelucht. Nog een uurtje hadden wij het eiland met ons huis alleen. Rond 23:30 uur zagen wij eindelijk de andere boten met het eten, drinken, DJ's en de andere mensen. Het feest kon ein-de-lijk beginnen. De Dj's begonnen gelijk te draaien, de lichten werden opgehangen en de bbq's werden aangestoken. De avond kon beginnen!

Einde feest en richting huis

Rond 5 uur 's nachts ging ik even mijn ogen dicht doen en rond 6 uur werd ik weer wakker. Ik keek naar beneden en het feest was nog steeds gaande. Ongelofelijk. Ik besloot om naar beneden te gaan en zag nog veel mensen van het huis. Sommigen stonden nog te dansen en anderen zaten levensmoe aan de kant te zitten. Sommigen besloten om het eiland te verkennen, want de zon kwam alweer op. Ik besloot om maar weer even mijn bed op te zoeken. Rond 8:30 werd ik weer wakker. Iedereen was ka-pot. Sommige mensen hebben niks gegeten en anderen zijn de hele nacht doorgegaan. Ik besloot met een huisgenootje om rond te gaan lopen over het eiland, want de eerste boot vertrok pas om 10:00 uur. Waar je ook liep, je kwam overal slapende mensen tegen op het eiland. 1 iemand lag in de bosjes, een ander lag gewoon midden op het strand, een ander sliep 20 meter verder onder een paracol en zo ging het maar. Na een beetje rondgestruind te hebben was het eindelijk 9:30 uur en stonden de boten gek genoeg al voor ons klaar. Rennend als een gek pakte iedereen zijn spullen en stonden we in het water omdat wij zo graag naar huis wilden. Maar natuurlijk ging dit ook niet zo soepel, dus hebben wij uiteindelijk zelf dat andere bedrijf met de rubberboot geregeld. Hierdoor zat iedereen eindelijk op de boot richting huis. We zaten nog maar 15 minuten op de boot en je zag gelijk overal slapende mensen. Eenmaal thuis aangekomen rond 12:30 uur vroegen een paar huisgenoten die niet mee waren hoe het was, waarop wij antwoorden "het voelt net alsof ik door een vrachtwagen overreden ben die vervolgens weer in zijn achteruit ging". Ze begrepen de hint en lieten ons met rust, zodat wij konden douchen en slapen. Om 16:30 werd ik wakker gebeld door een huisgenoot of wij nog naar Zanzibar gingen voor Happy Hour. Maar natuurlijk gingen wij nog even naar Happy Hour! Rollend en moeizaam uit bed gingen wij een uurtje Happy Hour pakken. Nadat Happy Hour voorbij was scheurenden we weer naar huis en gingen wij met andere huisgenoten avondeten, om vervolgens weer naar Zanzibar te gaan voor een klein after party na Klein Curaçao. Of ik ooit weer naar Klein Curaçao zal gaan? Nee nooit van mijn leven, zelfs niet als ik geld aangeboden krijg. Maar het was wel echt een te gekke ervaring dat ik nooit zal vergeten om met een groep mensen op een onbewoond eiland te feesten en te slapen!